Lešić, Josip, bosanskohercegovački i hrvatski teatrolog i kazališni redatelj (Veliki Bečkerek, danas Zrenjanin, Srbija, 29. III. 1929 – Novi Sad, 25. V. 1993). Studij režije završio je 1952. na Akademiji za pozorište i film u Beogradu, gdje je 1972. doktorirao tezom o kazališnom životu u Sarajevu za austrougarske uprave. Režirao je u kazalištima u Vojvodini i u BiH (1952–62), bio umjetnički direktor Bosna filma (1962–69), direktor Festivala malih i eksperimentalnih scena u Sarajevu (1969–73), dramaturg (Narodno pozorište Zrenjanin, Malo pozorište Sarajevo), direktor Drame Srpskoga narodnoga pozorišta u Novome Sadu i Dramskoga studija u Sarajevu, a od 1973. redoviti profesor na Odsjeku za opštu književnost, teatrologiju i bibliotekarstvo pri Filozofskom fakultetu u Sarajevu. Objavljivao je članke, kritike i studije posvećene svjetskoj i napose bosansko-hercegovačkoj književnosti, prije svega dramskoj; od njegovih knjiga ističu se Nušićev smijeh (1980), Slika i zvuk u dramama Miroslava Krleže (1981), Istorija pozorišta Bosne i Hercegovine (1985), Istorija jugoslavenske moderne režije (1986) i Dramska književnost (1991). Objavio je više romana, pisao drame te režirao igrani film Neka daleka svjetlost (1969).
