Kašić, Donji, selo 20 km sjeverozapadno od Benkovca, 66 st. (2011). U njemu su pronađeni ostatci iz neolitika i brončanoga doba, a u široj okolici otkriveno je (1954–67) više srednjovjekovnih nalazišta s oko 1000 grobova iz VII–XIII. st. Na položaju Manastirine otkriveni su ostatci starohrvatske crkve šesterolisna tlorisa (IX. st.), sagrađene na ostatcima antičke arhitekture, kojoj je poslije dograđeno predvorje i druge zgrade. Nedaleko od crkve na položaju Razbojine istraženo je starohrvatsko groblje s kamenom grobnom arhitekturom i različitim željeznim predmetima kao prilozima. Slični grobovi nalazili su se i na položaju Glavčurak, gdje su se miješali s grobovima iz vremena seobe naroda (grobovi kasnoantičkog autohtonog pučanstva i pojedinačni grobovi Istočnih Gota). Na Maklinovu brdu istraženo je starohrvatsko groblje s kosturnim ukopima (VIII–IX. st.), a nedaleko od njega slavensko žarno groblje (VII. st.). Na položaju Čerinac otkriveni su temelji jednobrodne romaničke crkve. Prvi se put u izvorima Kašić spominje 1219. kao Casich. U srednjem vijeku bio je u posjedu hrvatskoga roda Kačića po kojima je mjesto vjerojatno i dobilo ime. Tada se nalazio na odvojku Velike ceste (Via magna) koji je povezivao Knin s Ninom. Od 1527. bio je u sastavu Osmanskoga Carstva pa je pripadao župi Županovići. Prvotno naseljen katolicima, u XVII. je st. bio napušten. Potkraj istoga stoljeća bio je naseljen pravoslavnim stanovništvom iz Bosne. Dio stanovnika doselio se oko 1670. na poticaj harambaše Janka Mitrovića, oca protuosmanskih ratnika Ilije, Stojana i Zaviše Jankovića. U Kašiću je 1683. održan uskočki zbor na kojem je odlučeno o podizanju protuosmanskog ustanka pod vodstvom braće Janković. God. 1872. u selu je sagrađena pravoslavna crkva sv. Ilije, obnovljena nakon oštećenja u Domovinskom ratu.
