Hora [o'ra], Josef, češki književnik, publicist i prevoditelj (Dobřín u Roudnice, 8. VII. 1891 – Prag, 21. VI. 1945). Pjesnički mu prvijenac Pjesme (Básňe, 1915) pripada tradiciji češkoga simbolizma (A. Sova, O. Březina). Suptilan lirik bogate metaforičnosti i melodioznosti, priklonio se vitalističkoj tradiciji i civilizmu, napose u zbirci Drvo u cvatu (Strom v květu, 1920). Wolkerovska »proleterska poezija« ostavila je traga u zbirkama Radni dan (Pracující den, 1920), Srce i vreva svijeta (Srdce a vřava světa, 1922) i Uzburkano proljeće (Bouřlivé jaro, 1923). Otklon od angažirane poezije i približavanje književnoj avangardi (tzv. poetizmu) označuje zbirka Italija (Itálie, 1925), u kojoj sučeljuje »mračno sjevernjaštvo« s lepršavom lakoćom Sredozemlja. U Strunama na vjetru (Struny ve větru, 1927) u središtu je pozornosti lirskoga subjekta motiv prolaznosti vremena, kojemu je u Mahovskim varijacijama (Máchovské variace, 1936) suprotstavio motiv vrijednosti ljudskoga stvaralačkoga čina. Pjesničku sintezu ostvario je u poemi Guslač Jan (Jan houslista, 1939). U prozi, napose romanima Gladna godina (Hladový rok, 1926) i Dah na staklu (Dech na skle, 1938), rješavao pitanje smisla društvenoga angažmana pojedinca u kriznim vremenima. Prevodio s ruskoga, slovenskoga i hrvatskoga (Smrt Smail-agy Čengiče, 1947).
