Filipović, Vlatko, bosanskohercegovački filmski redatelj i scenarist (Hutovo, 11. III. 1936 – Neum, 4. V. 2019). Završio Filozofski fakultet u Sarajevu. Na filmu radi od 1961. kao asistent redatelja, a od 1965. samostalno režira, pretežno prema vlastitom scenariju, dokumentarne filmove vezane za zavičajno hercegovačko podneblje i najčešće posvećene čovjekovu radu i opstanku u surovoj prirodi. Među njima ističu se U zavjetrini vremena (1965), Punta velikog mora (1966), Hop-jan (1967), Surove dijagonale (1967), Zemlja neretljanska (1968). Režirao je i tri dugometražna igrana filma (Moja strana svijeta, 1969; Deveto čudo na istoku, 1972; Nastojanje, 1982), a tokom rata u BiH dva srednjometražna dokumentarna filma o ratnom stradanju Sarajeva (Križni put Sarajeva, 1993; Vatre Sarajeva, 1994). Autor je 40-ak dokumentarnih filmova i istaknuti pripadnik tzv. Sarajevske škole dokumentarnog filma.
