akvitanska građevinska škola, termin kojim se označava karakteristična regionalna inačica crkvene arhitekture jugozapadne Francuske u doba romanike. To su crkve s nizom kupola nad uzdužnim brodom, a kadšto i nad transeptom. Evidentirano ih je šezdesetak u regiji, među kojima katedrale u Angoulêmeu, Cahorsu, Périgueuxu i samostanske crkve u Fontevraultu, Souillacu, Saint-Front de Périgueuxu. Ta arhitektonska koncepcija novost je prve polovice XII. stoljeća i originalno rješenje u traženju vertikalizma i bogatog osvjetljenja građevine, a zidna se masa stanjuje, jer kupole na pandantivima leže na samo četiri nosača koja zatvaraju traveje u enterijeru građevine.
