Fatimidi, muslimanska šijitsko-izmaelitska dinastija (909–1171). Utemeljio ju je tobožnji potomak najmlađe Muhamedove kćeri Fatime ‘Ubaydullah al-Mahdi (vladao 909–934), koji je 909. zauzeo sjevernu Afriku, zbacio s vlasti dinastiju Aglabida, uzeo naslov kalifa i tako zazvao vjerski rascjep među muslimanima. Nakon dva neuspjela pokušaja 913–915. i 919–921., Fatimid al-Mu‘izz (953–975) osvojio je 969. Egipat i 971. prenio prijestolnicu u Kairo. Fatimidi su potom proširili svoju vlast i na Siciliju i Siriju. Kalif al-Hakim (996–1021) progonio je kršćane. U XI. i XII. st. slabi vlast Fatimida pod udarcima Seldžuka, križara, shizmâ, gospodarske depresije i boleština. Izgubili su Siriju i Jeruzalem (1072), kojih su se domogli Seldžukidi, zatim i Siciliju, koju su 1072. osvojili Normani, i sjevernu Afriku, a upravu u zemlji preuzeli su veziri. Posljednjega Fatimida al-Adida svrgnuo je s prijestolja 1171. sirijski sultan Kurd Saladin, koji je nominalno obnovio vlast Bagdadskoga kalifata i osnovao dinastiju Ajubida.