Nenadović, Ljubomir, srpski književnik (Brankovina kraj Valjeva, 26. IX. 1826 – Valjevo, 21. I. 1895). Studirao u Pragu, Berlinu, Heidelbergu, Ženevi i Parizu (1844–48). Bio je gimnazijski profesor u Beogradu (1848–50) i načelnik Ministarstva prosvjete (1859–68). Pokrenuo 1850. i uređivao književni list Šumadinka, koji je više puta bio zabranjivan. Pisao didaktične i rodoljubne pjesme, poeme i pripovijetke (Pesme, 1849; Slovenska vila, 1849). Stekao popularnost vedrim i duhovitim putopisima (Pisma iz Švajcarske, 1852; Pisma iz Italije, 1868–69; Pisma iz Nemačke, 1870; O Crnogorcima, 1878), u kojima opisuje i svoj susret s P. Petrovićem Njegošem. Objavio njegovu Svobodijadu (1854) i memoare svojega oca (Memoari prote Matije Nenadovića, 1867).
