kler

kler (crkv. lat. clerus < grč. ϰλῆρος: ždrijeb), u kršćanstvu, duhovni stalež, svećenstvo i redovništvo (također i oni koji se spremaju za svećenički stalež). U katolicizmu mu pripadaju svi oni koji su primili prvu tonzuru, odnosno red đakona. Članom klera – klerikom može postati samo muškarac. Kler se dijeli na svjetovni (saecularis) i redovnički (regularis). U ranom kršćanstvu »klerik« je bio predstojnik zajednice (→ prezbiter), uzor ostalim vjernicima. Od III. st. kler je poseban duhovni stalež koji se službom i ovlastima razlikuje od laikâ. Strogu razliku među njima uspostavio je Tridentski koncil (1545–63). Drugi vatikanski koncil (1962–65) ponovno govori o zajedničkom poslanju klera i laika. Iako naglašava razliku među njima, daje odgovarajuće značenje apostolatu laikâ. Stupanjem u klerički stalež pojedinac postaje članom biskupije ili redovničke zajednice (inkardinacija) te preuzima određene dužnosti (propovijedanje, molitva časoslova) i način života (→ celibat) u Crkvi. – Protestanti odbacuju pojam klera, držeći se nauka o općem svećeništvu; svi kršteni članovi Crkve pozvani su na crkvenu službu.