Rejhani, Amin al- (arapski Amīn al-Rayḥānī [rajḥa:'ni]), libanonski književnik i politički aktivist (Frejka, 24. XI. 1876 – Frejka, 13. IX. 1940). Veći dio života proveo u SAD-u, pišući na engleskom i arapskom. Smatra ga se osnivačem književnosti mahdžera, tj. dijaspore (arapski adab al-mahǧar); bio je član književne Udruge pera Halila Džubrana. Jedan je od prvih ideologa modernoga arapskog nacionalizma te aktivni kritičar cionističke ideologije u američkom tisku 1920-ih i 1930-ih. Godine 1922. putovao Arapskim poluotokom, gdje se upoznao sa saudijskim kraljem Ibn Saudom, kojemu je posvetio knjigu Kraljevi Arapa (Mulūk al-‘Arab, 1924). O svojem je putovanju napisao još pet knjiga koje će ga proslaviti: Povijest suvremenog Nedžda (Tārī Naǧd al-ḥadīṯ, 1928), Tvorac moderne Arabije (Maker of Modern Arabia, 1928), Oko obala Arabije (Around the Coasts of Arabia, 1930), Vrh i pustinja Arabije (Arabian Peak and Desert, 1931), Srce Iraka (Qalb al-‘Irāq, 1935). Pisao je poeziju (uvodeći u arapsku književnost slobodan stih i pjesme u prozi), pripovijetke, romane (Knjiga Halidova – The Book of Khalid, 1911), drame, eseje (Rejhanijevi eseji – Al-Rayḥāniyyāt, 1910), književne i umjetničke kritike.
