Saura [sạu'ra], Carlos, španjolski filmski redatelj i scenarist (Huesca, 4. I. 1932 – Collado Mediano kraj Madrida, 10. II. 2023). Brat slikara Antonija. Isprva fotograf i filmski amater, diplomirao je 1957. na Kinematografskom institutu, a 1962. režirao svoj prvi cjelovečernji film Huligani (Los golfos, 1962), pod utjecajem neorealizma. Od sredine 1960-ih režirao je niz filmova u kojima je kritički (a do ukidanja cenzure sredinom 1970-ih i metaforički) analizirao i dekonstruirao (autorefleksivnim postupcima te čestim slikama subverzivnih fantazija) patrijarhalnost i licemjerje španjolskoga građanstva frankističkog razdoblja, kao i obiteljske uloge te frustracije i tjeskobu koje iz njih proizlaze: Lov (La caza, 1965), Peppermint Frappé (1967), Stres je tri, tri (Stress-es tres-tres, 1968), Jazbina (La madriguera, 1969), Vrt užitaka (El jardín de las delicias, 1970), Ana i vukovi (Ana y los lobos, 1973), Sestrična Angélica (La prima Angélica, 1973), Zmija u njedrima (Cría cuervos, 1976), Elisa, živote moj (Elisa, vida mía, 1977), Vezanih očiju (Los ojos vendados, 1978), Mama navršava sto godina (Mamá cumple cien años, 1979). U većini je tih djela glumila njegova tadašnja partnerica Geraldine Chaplin. Najistaknutiji španjolski redatelj 1970-ih, od početka 1980-ih više nije postigao takve međunarodne uspjehe. Otad se posvetio osebujnim plesnim filmovima (Krvava svadba – Bodas de sangre, 1980., prema Federicu Garcíji Lorci; Carmen, 1983., prema Georgesu Bizetu; Flamenco, 1995; Tango, 1998; Fados, 2007., i dr.) te kostimiranima: El Dorado (1988), o konkvistadoru Lopeu de Aguirreu, Tamna noć (La noche oscura, 1989), o sv. Ivanu od Križa, Goya u Bordeauxu (Goya en Burdeos, 1999), o slavnom slikaru, Ja, Don Giovanni (Io, Don Giovanni, 2009), o Lorenzu Da Ponteu, dok su protagonisti filma Buñuel i stol kralja Salamuna (Buñuel y la mesa del rey Salamón, 2001) mladi Luis Buñuel, Salvador Dalí i F. García Lorca. Svim je svojim filmovima bio i (ko)scenarist.
