Gjellerup [gε'lərọb], Karl Adolph, danski pjesnik i romanopisac (Roholte, 2. VI. 1857 – Klotzsche, Dresden, 11. X. 1919). Sa suvremenikom H. Pontoppidanom 1917. podijelio Nobelovu nagradu za književnost. Iako iz svećeničke obitelji, Gjellerup je u mladosti prihvatio radikalne Brandesove ideje: roman Idealist (En idealist, 1878), zbirka pjesama Crveni glog (Rødtjørn, 1881) i roman Naučnik u Germana (Germanernes lærling, 1882), u kojem se izruguje teolozima. Poslije se okrenuo nacionalnim mitskim temama (tragedija Brynhild, 1884. i dr.). Nakon ženidbe s Brandesovom sestričnom Eugenijom, doživotno se nastanio u Njemačkoj (Dresden). Objavio zbirku pjesama Knjiga o mojoj ljubavi (Min kjærligheds bog, 1889) i realističan roman o svojoj ljubavi – Minna (1889), koji je postigao međunarodni uspjeh. U Njemačkoj je nastao i naturalistički roman Mlin (Møllen, 1896). Pod Schopenhauerovim utjecajem postao sklon indijskom budizmu i mistici: roman Savršena supruga (Det fuldendtes hustru, 1907). Kršćanskoj obiteljskoj tradiciji opet se vratio u romanima Božji prijatelji (Guds venner, 1916) i Zlatna grana (Den gyldne gren, 1917).
